AFET GÜNLERİNDE İLETİŞİM

06.02.2023 nasıl bir sarsıntıyla uyandığımızı, geçmeyen 1,5 dakikayı, arkasından gelen ikinci büyük sarsıntıyı, Adana’da o gece dinmeyen yağmuru, dakikalar içerisinde ortalığın nasıl bir mahşer yerine döndüğünü o anı yaşayan hiç kimse unutmayacaktır. Hafızalardan bu anları silmek imkânsız, normale dönün hayat devam ediyor, rutinlerinizi yapın, nefes alın minvalindeki sözlerin yaramıza merhem olduğunu söylemek zor. Canımız sağ ama ruhumuz paramparça; bizleri ayakta tutan ise insani birliğimiz.

Yorgunuz, aklımızda yüzlerce soruyla kaygılıyız, öfkeliyiz, umutsuzuz, karamsarız tüm bu olumsuz duyguların içerisinde birbirimize, birbirimizin halini anlamaya en çok ihtiyaç duyduğumuz günleri yaşıyoruz. Bir kelimemiz, bir bakışımızla yaraya tuz da merhem de olabiliriz. Anadolu’da “lafın canı vardır” derler işte tam da bugünlerde lafımıza empati ve iyilik yükleyip can katmalıyız.

Bunun için öncelikle herkesin acıyı yaşama ve yas tutma biçiminin farklı olduğunu anlamalı ve kabul etmeliyiz. Elbette ki normale dönmek hepimiz için uzun zaman alacak ancak acısını kendine göre yaşayan birini kendi yas biçimimize göre yargılamak, onun duygularına laf etmek, birbirimizi hırpalamaktan öteye gitmeyecektir.

“Nasılsın?” sorusu her zaman kıymetli bir soru olsa da bugünlerde kıymeti daha fazla. Ama burada ufak bir nüans var. “Nasılsın?” sorusuna aldığımız cevaba karşılık vereceğimiz destek cümlelerinin empati ve şefkat barındırması oldukça önemli. Bu sebeple bu süreçte dilimizden;

“Haline şükret.”

“Olan mala mülke olsun.”

“Allah alır Allah verir.”

“Sen iyisin X kişisinin halini görsen.” Vb empati yoksunu cümleleri çıkartarak yerine;

“Benimle duygularını paylaşmak istersen seni dinleyebilirim.”

“Ne zaman istersen yanında olabilirim.”

“Senin için yapabileceğim bir şey var mı?” sorularını sormak ve karşımızdaki kişiyi acımadan, kırmadan, incitmeden dikkatle dinleyip anladığımızı, yanında olduğumuzu hissettirmemiz oldukça önemli. Bazı zamanlarda insan sadece dinlenildiğini hissetmek bazı zamanlarda ise sessizce omzuna dokunan bir el ister, sözün kifayetsiz kaldığı anlarda da iletişim devam edebileceğini unutmayın.

Ses tonumuz da söz tonumuz kadar önemli. Yüksek perdeli bir ton, afet günlerinde hali hazırda gergin ve stresli olan bir toplumda takdir edersiniz ki iletişimi çatışmaya dönüştürmekten öte bir işleve sahip olmayacaktır. Bunun için ses tonumuzu yumuşak ve güven veren bir perdede tutmak daha işlevsel olacaktır.

Maalesef gündemi hep siyasetle harmanlanan bir ülkede yaşıyoruz. Ancak şu an birbirimizi siyaseten kıracak bir dönemde değiliz. Bu nedenle farklı düşüncelere sahip insanlarla gireceğimiz çatışmanın ne yeri ne de zamanı. Bu bilinçle hareket ederek ortak acımızı paylaşmayı, birbirimize iyi gelmeyi, birbirimizi düşüncelerimize, farklılıklarımıza göre ayrıştırmadan, etiketlemeden sadece İNSANCA sarıp sarmalamayı ilke edinmeliyiz. Çünkü;

Gün ayrışma günü değil; gün birlik günü…

Gün yarayı kanatma günü değil; yaraya merhem olma günü…

Gün “BEN” diyeceğimiz gün değil; “BİZ” diyeceğimiz gün…

Ve gün bu karanlık günlerden el ele çıkabilmek için “BİR OLMA” günü…

Hepimizin ölen binlerce canımıza binlerce çocuğumuza son görevi olsun bu: Aydınlık günleri birlikte inşa edelim, birlikte iyileşelim...